ประกันภัยสัตว์เลี้ยง
เพื่อสุนัขที่คุณรัก

“สุนัข” เป็นสัตว์เลี้ยงอันดับต้นๆ ที่ได้รับความนิยมในการเลี้ยงเป็นอย่างมาก ทั้งสุนัขพันธุ์พื้นเมือง สุนัขนำเข้าจากต่างประเทศ และสุนัขที่เกิดจากการผสมข้ามสายพันธุ์ เพราะสุนัขเป็นสัตว์เลี้ยงที่ดูแลง่าย เป็นสัตว์เลี้ยงที่ซื่อสัตย์ แล้วยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อท่านได้อีกด้วย ในบางกรณีสุนัขก็ถูกเลี้ยงเพื่อให้เฝ้าบ้าน หรือสถานประกอบการต่างๆ เพื่อป้องกันการถูกโจรกรรมจากมิจฉาชีพ

เนื่องจากสุนัขเป็นสัตว์ที่มีอายุสั้นเพียง 10-15 ปี ผู้เลี้ยงหลายท่านจึงดูแลเอาใจใส่สุนัขเป็นพิเศษในช่วงที่สุนัขยังมีชีวิตอยู่ ซึ่งการดูและสุนัขนั้นก็จะแตกต่างกันออกไปตามสายพันธุ์ เช่น สุนัข สายพันธุ์ปอมเมอเรเนียน ที่ต้องให้ความสำคัญในการดูสุขภาพช่องปากและฟันเป็นอย่างดี เพราะปอมเมอเรเนียนฟันผุได้ง่ายและมักมีสุขภาพเหงือกไม่ดี หรือข้อจำกัดของสุนัข สายพันธุ์ปั๊ก ที่ไม่สามารถทนสภาพอากาศที่ร้อนจัดได้ อีกทั้งมักจะมีปัญหาการบาดเจ็บที่ดวงตาได้ง่าย บางกรณีสุนัขมีอาการบาดเจ็บที่ดวงตาอย่างรุนแรงจนต้องส่งเข้ารับการรักษา

          เหตุผลที่ท่านควรทำประกันภัยสำหรับสุนัข
 

• เป็นการแสดงออกความรักต่อสุนัข

ด้วยการดูแลสุนัขของท่านในอีกรูปแบบหนึ่ง ที่จะช่วยดูแลและคุ้มครองสุนัขจนถึงวันสุดท้ายที่สุนัขเสียชีวิต
 

• ช่วยคุ้มครองค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาล

หากสุนัขได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุ หรือการเจ็บป่วย จนต้องเข้ารับการรักษา ซึ่งค่าใช้จ่ายในการรักษาสุนัข หรือสัตว์เลี้ยงชนิดต่างๆ มีราคาค่อนข้างสูง
 

• ช่วยรับผิดชอบต่อชีวิต ร่างกาย และทรัพย์สินของบุคคลภายนอก

ในกรณีที่สุนัขทำร้ายบุคคลภายนอก ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม แม้ท่านจะฝึกฝนสุนัขให้เชื่อฟังคำสั่งของท่านมาเป็นอย่างดี แต่อุบัติเหตุนี้ก็ยังมีโอกาสที่จะเกิดขึ้นอยู่มาก เพราะหากสุนัขของท่านเป็นโรคพิษสุนัขบ้า โดยที่ท่านไม่ทราบล่วงหน้ามาก่อน อาจจะทำให้เกิดอันตรายต่อบุคคลอื่นๆ รวมถึงตัวท่านได้
 

• ช่วยประกาศตามหาสุนัข

เมื่อสุนัขของคุณหายออกจากบ้าน ประกันจะทำหน้าที่ช่วยตามหาอีกด้วย

ไมโครชิพ (Microchip) เป็นชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ที่สามารถระบุรหัสประจำตัวสัตว์เลี้ยง เพื่อใช้ในกรณีที่ต้องตรวจสอบประวัติของสัตว์เลี้ยง หรือเจ้าของสัตว์เลี้ยงได้

โดยไมโครชิพจะมีขนาดเล็ก บรรจุอยู่ในครอบแก้วที่ผ่านการพิสูจน์จนเชื่อมั่นว่าจะไม่ทำปฏิกิริยากับเนื้อเยื่อของร่างกายสัตว์ และหมายเลขภายในไมโครชิพจะถูกกำหนดไว้จากโรงงานผู้ผลิต ท่านจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงหมายเลขนั้นๆ ได้ รวมถึงการอ่านหมายเลขก็ต้องใช้เครื่องอ่านไมโครชิพ (Microchip Reader) เป็นตัวแสดงผลโดยเฉพาะ

          ประเภทของไมโครชิพ

ไมโครชิพสามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ประเภท ดังนี้

• ไมโครชิพ ประเภทฝังใต้ผิวหนังของสัตว์เลี้ยง

จะมีขนาดประมาณเมล็ดข้าว เคลือบด้วยแก้วชนิดพิเศษ โดยสามารถอ่านได้ด้วยเครื่องสแกนเนอร์
 

• ไมโครชิพ ประเภทที่ติดไว้ภายนอก

นิยมติดไว้ที่บริเวณใบหูและได้รับความนิยมอย่างมากในการระบุสัตว์เลี้ยงในฟาร์ม หรือปศุสัตว์ ซึ่งไมโครชิพประเภทนี้สามารถอ่านได้ด้วยเครื่องสแกนเนอร์เช่นกัน

สำหรับการติดตั้งไมโครชิพทำได้โดยใช้เข็มที่บรรจุไมโครชิพอยู่ภายในและถูกทำให้ปลอดเชื้อแล้ว จากนั้นจึงฉีดเข้าไปใต้ผิวหนังบริเวณหลังของสัตว์เลี้ยง ซึ่งไมโครชิพสามารถอยู่ในร่างกายสุนัขได้ตลอดชีวิต โดยไม่ทำปฏิกิริยากับร่างกายสัตว์เลี้ยงแต่อย่างใด นอกจากนี้ไมโครชิพยังสามารถติดตั้งสัตว์ประเภทอื่นๆ ได้ทุกประเภท ตั้งแต่สัตว์ขนาดเล็ก เช่น หนูทดลอง , ปลา , กิ้งก่า หรือสัตว์ขนาดใหญ่อย่าง ช้าง ก็สามารถติดตั้งได้เช่นกัน

          ข้อมูลในไมโครชิพมีอะไรบ้าง ?

เมื่อสัตว์เลี้ยงของท่านได้รับการฉีดไมโครชิพแล้ว จะต้องมีการเก็บบันทึกข้อมูลของสัตว์นั้นๆ ไว้ เพื่อประโยชน์ในการสืบค้น โดยข้อมูลที่จัดเก็บแบ่งออกเป็น 3 ส่วน ดังนี้

• ข้อมูลของตัวสุนัข

ได้แก่ ชื่อ , เพศ , พันธุ์ , อายุ , สี , ตำหนิ , หมายเลขที่เคยขึ้นทะเบียนกับหน่วยงานอื่น เช่น สมาคมพัฒนาพันธุ์สุนัขฯ
 

• ข้อมูลของเจ้าของสุนัข

คือ ชื่อ สกุล ที่อยู่ที่ติดต่อได้และอย่าลืมหมายเลขโทรศัพท์เด็ดขาด
 

• ข้อมูลของหน่วยงานที่ฉีดไมโครชิพ

อาจเป็นหน่วยราชการหรือสถานพยาบาลสัตว์ที่เป็นศูนย์ติดตั้งไมโครชิพของท่าน

          ประโยชน์ของไมโครชิพ
 

• ช่วยในการสืบค้นประวัติของสุนัขในกรณีที่สุนัขหลงทาง หรือสูญหาย เพื่อที่จะสามารถนำสุนัขไปคืนให้กับเจ้าของได้
   
• ป้องกันการซื้อขายผิดตัว
   
• ป้องกันการสลับตัวในการประกวดสุนัข
   
• เพื่อการพัฒนาสายพันธุ์

          อยากติดตั้งไมโครชิพต้องทำอย่างไร ?
 

• แจ้งความประสงค์ที่คลินิกสัตวแพทย์

อาจเป็นที่โรงพยาบาลสัตว์ หรือสถานประกอบที่มีข้อความว่า “ศูนย์ติดตั้งไมโครชิพ บัตรประจำตัวสัตว์อิเล็กทรอนิกส์”
 

• กรอกรายละเอียดในแบบฟอร์ม พร้อมหลักฐานประกอบ

อันได้แก่ สำเนาบัตรประชาชนของเจ้าของสุนัข , สำเนาทะเบียนบ้านที่สุนัขอาศัยอยู่ , สำเนาบัตรประชาชนของเจ้าของบ้าน (กรณีเจ้าของสุนัขไม่ได้เป็นเจ้าของบ้าน) , หนังสือรับรองทะเบียนตัวสุนัข และหนังสือรับรองการฉีดวัคซีนโรคพิษสุนัขบ้า อายุไม่เกิน 1 ปี

แม้เจ้าของสุนัขหลายท่านจะพาสุนัขไปออกกำลังกาย เพื่อเสริมสร้างสุขภาพให้แก่สัตว์เลี้ยงแสนรัก ด้วยการเดินเล่น หรือวิ่งเล่นอยู่เป็นประจำแล้ว สุนัขของท่านก็ยังคงมีอัตราเสี่ยงที่จะเป็นโรคร้ายต่างๆ เพราะสาเหตุของการเกิดโรคนั้นเกิดมาจากปัจจัยหลายๆ อย่าง เช่น อาหาร , การดูแล , สภาพแวดล้อม ฯลฯ ซึ่งโรคร้ายที่มักพบในสุนัขมีดังนี้

• โรคไข้หัด

โรคไข้หัดมักพบในสุนัขอายุตั้งแต่ 2-3 เดือน โดยมีลักษณะอาการ คือ สุนัขมีน้ำมูกสีเขียว มีไข้ เบื่ออาหาร เซื่องซึม มีตุ่มหนองขึ้นที่ใต้ท้อง มีขี้ตาจำนวนมาก และเป็นสีเขียว หากอาการทวีความรุนแรงขึ้นจะพบว่า มีอาการทางประสาท คือ ปากสั่น กระตุก และลามไปที่บริเวณหนังศรีษะ ใบหน้า ขาหลัง หรือบริเวณฝ่าเท้ากระด้างขึ้น บางกรณีพบว่ามีอาการท้องร่วงร่วมด้วย แต่ท่านสามารถป้องกันได้โดยการพาสุนัขไปฉีดวัคซีนป้องกันโรคไข้หัดที่คลินิกสัตว์ หรือโรงพยาบาลสัตว์

• โรคปอดบวม

โรคร้ายนี้มักเกิดในสุนัขที่มีภูมิคุ้มกันน้อย เช่น ลูกสุนัขและสุนัขที่แก่ตัวแล้ว โรคนี้เกิดจากหลายสาเหตุ ได้แก่ เชื้อไวรัส , เชื้อแบคทีเรีย , พยาธิ แต่ส่วนใหญ่เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย โดยสุนัขจะมีอาการซึม , มีไข้สูง , เบื่ออาหาร , บางครั้งอาเจียน , ไอ , มักไปอาศัยอยู่ในที่ชื้นและเย็น หากสุนัขมีอาการน้ำท่วมปอดร่วมด้วย สุนัขจะไม่สามารถนอนได้ต้องนั่งตลอดเวลา

• โรคพาร์โวไวรัส หรือลำไส้อักเสบ

โรคพาร์โวไวรัสหรือลำไส้อักเสบ เป็นโรคระบาดที่พบในสุนัขทั่วโลก โดยสุนัขของท่านจะมีอาการท้องร่วงอย่างรุนแรง คือ ถ่ายออกมาเป็นน้ำเหลวสีน้ำตาลหรือสีแดงและมีเลือดปนออกมาด้วย ,อาเจียน , มีไข้สูง ซึ่งโรคนี้ยังไม่มียารักษาโรคโดยตรง เพียงแต่จะรักษาอาการตามที่พบเท่านั้น ท่านสามารถป้องกัน ด้วยการฉีดวัคซีนตั้งแต่ลูกสุนัขอายุได้ 2 เดือน

• โรคพิษสุนัขบ้า

“เรบี้ส์” (Rebies) เป็นเชื้อไวรัสที่เป็นสาเหตุหลักทำให้เกิดโรคพิษสุนัขบ้า ทำให้สุนัขมีอาการทางประสาท ซึ่งสามารถแบ่งลักษณะอาการได้เป็น 2 ประเภท คือ

               1. อาการเซื่องซึม

สุนัขจะมีน้ำลายไหลตลอดเวลา, เบื่ออาหารและน้ำ, ลิ้นห้อย, มักหลบซ่อนตามซอกมุม และจะแสดงอาการดุร้ายหากมีผู้พยายามเข้าใกล้เท่านั้น
 

               2. อาการดุร้ายสุนัขจะมีอารมณ์เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม

โดยมีอารมณ์หงุดหงิด , อุณหภูมิร่างกายสูงขึ้น , รูม่านตาขยายกว่าปกติ , จะแสดงอาการกระวนกระวายระบบประสาทตอบสนองอย่างฉับไว และรุนแรงต่อเสียงหรือสิ่งเร้าต่างๆ บางกรณีอาจจะกัดทำลายสิ่งของที่อยู่รอบตัวและวิ่งอย่างไร้จุดหมาย

• โรคเห็บหมัดสุนัข

“เห็บ” และ “หมัด” ที่เป็นสาเหตุหลักของโรคร้ายนี้คือ เห็บตัวผู้ (ตัวแบนสีน้ำตาล) และ เห็บตัวเมีย (ตัวโตบวมคล้ายลูกเกด) โดยมักพบได้ตามบริเวณลำคอ ,หู ,ง่ามนิ้วเท้า , ไหล่และหน้าอก ซึ่งสุนัขบางตัวอาจมีอาการแพ้น้ำลายเห็บและหมัด ทำให้มีอาการแพ้ที่ผิวหนัง นอกจากนี้เห็บและหมัดยังเป็นพาหะนำโรคพยาธิในเม็ดเลือดด้วย

พระราชบัญญัติป้องกันการทารุณกรรมและการจัดสวัสดิภาพสัตว์ เป็นกฎหมายที่ช่วยคุ้มครองสัตว์ ไม่ให้ถูกทารุณกรรมและช่วยเสริมสร้างสวัสดิภาพของสัตว์ เพื่อความเป็นอยู่ในการดำรงชีวิตที่ดี จากมาตรา 20 “สัตว์” ในที่นี้ คือ สัตว์ตามธรรมชาติ , สัตว์เลี้ยง (เลี้ยงเป็นเพื่อน , เลี้ยงเป็นอาหาร , เลี้ยงเป็นยานพาหนะ , เลี้ยงไว้ใช้งานอื่นๆ) และสัตว์ไม่มีเจ้าของ

          การทารุณกรรมสัตว์ คืออะไร ?
 

• การทำให้สัตว์เจ็บปวดทางกายหรือใจ , เจ็บป่วย , ทุพพลภาพ หรือตาย
   
• การใช้สัตว์พิการ , สัตว์เจ็บป่วย , สัตว์ชรา หรือสัตว์ที่ตั้งท้องเพื่อแสวงหาผลประโยชน์
   
• ใช้สัตว์ทำงานเกินสมควร ใช้สัตว์เจ็บป่วยชรา หรืออ่อนอายุทำงานอันไม่สมควร
   
• ใช้ประกอบกามกิจ

หากฝ่าฝืนจะได้รับโทษจำคุกไม่เกิน 2 ปี ปรับไม่เกิน 40,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

          กฎหมายที่เกี่ยวกับเจ้าของสัตว์เลี้ยง
 

• ต้องจัดให้สัตว์มีที่อยู่ น้ำ อาหารเหมาะสม ตามชนิด ลักษณะ สภาพและอายุของสัตว์ (มาตรา 22)
   
• ห้ามปล่อย ละทิ้งสัตว์ ให้พ้นความดูแลของตนเอง ยกเว้นการโอนกรรมสิทธิ์ให้ผู้อื่นดูแล (มาตรา 23)
   
• การขนส่ง ขนย้ายสัตว์ ต้องทำให้เหมาะสม ตามชนิด ลักษณะ สภาพและอายุของสัตว์ (มาตรา 24)
   

หากฝ่าฝืนจะได้รับโทษปรับไม่เกิน 40,000 บาท และหากสัตว์มีโอกาสไม่ได้รับการดูแล หรืออาจถูกทารุณกรรมอีก ศาลอาจตัดสินไม่ให้เจ้าของครอบครองสัตว์เลี้ยงตัวเดิมอีก

          ข้อยกเว้นของการทารุณกรรมสัตว์
 

• การฆ่าเป็นอาหาร (เฉพาะสัตว์เลี้ยงเพื่อเป็นอาหาร)
   
• การฆ่าตามกฎหมายควบคุมการฆ่าและจำหน่ายเนื้อสัตว์
   
• การฆ่าตามกฎหมายว่าด้วยโรคระบาดสัตว์
   
• การฆ่าสัตว์ตามพิธีกรรมหรือความเชื่อทางศาสนา
   
• การฆ่าโดยที่สัตวแพทย์เห็นว่า สัตว์ป่วย พิการ หรือบาดเจ็บ และไม่สามารถรักษาให้รอดได้โดยสัตว์ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน
   
• จำเป็นต้องฆ่าเพื่อความปลอดภัยของคน หรือสัตว์อื่น
   
• การกระทำอื่นใดที่มีกฎหมายกำหนดให้สามารถกระทำได้เป็นการเฉพาะ
   
• การกระทำอื่นใดที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด โดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ

แม้ใน พ.ร.บ. คุ้มครองสัตว์ จะไม่ได้บังคับให้ผู้ครอบครองสัตว์ทำประกันภัยสำหรับสัตว์เลี้ยง แต่การทำประกันภัยสำหรับสัตว์นี้จะช่วยให้ท่านสามารถดูแลสัตว์ได้เป็นอย่างดี ตามที่ พ.ร.บ. คุ้มครองสัตว์ ได้กำหนดไว้ว่า “กำหนดให้เจ้าของเลี้ยงดูให้เหมาะสม ห้ามปล่อยปะละเลยหรือทิ้งไปโดยไม่มีเหตุผลอันสมควรเด็ดขาด”